
Er is mij door jou altijd gezegd dat er maar één zekerheid in het leven is. “Als het uwen tijd is, dan komt onze lieven heer u halen, of ge nu wilt of nie.” Maar ik ga daar niet mee akkoord. Sinds 25 jaar en 5 maanden was jij opeens een overgrootmoeder. En dat bracht ons heel wat meer zekerheden dan die ene waarom we hier vandaag samen zijn.
Jo, Bomma, Bomma Jo, welke naam u ook gegeven werd, steevast gingen wij op bezoek bij Bomma Schooldreef, de enige straat die ik blindelings weet zijn, misschien ook wel het enige huis in Kalmthout waar ik mij thuis voelde. En dat was een zekerheid. De schuifdeuren, de ketnetkroket spelen met uw krokettenmachien. Wat niet mocht was volleyballen op de koer, of toch niet met een echte bal. En dan toverde jij altijd wel van ergens een ballon vandaan.
Daarna gingen we dan arm in arm naar de achterkant van die hele lange tuin. Samen op zoek naar de lekkerste en grootste braambes aan de struik. Het is van u dat ik geleerd heb hoe ik bramen moest plukken, welke er niet te zuur zijn, welke er overrijp zijn maar vooral “Da ga nooit meer uit uw kleren eh manneke, daar ga ons Judith nie mee lachen”. Met een potje bramen, vanille-ijs en slagroom gingen we dan in de zetel zitten, terwijl bompa Schooldreef, ja ik herinner mij hem nog hoor bomma, een glaasje elixir d’anvers inschonk voor mama en voor u een glaasje avocaat vulde. Nog zo’n zekerheid, Bomma Schooldreef en avocaat.
Toen de jaren meer en meer vat op jou kregen verhuisden we met z’n allen naar het rusthuis en viel de houvast van de Schooldreef weg. Gelukkig waren er nog steeds de familiefeestjes, want daar zagen wij altijd een lachende bomma. Of het door de cava kwam die je zo graag dronk of door ons, dat weet ik nog niet helemaal. Op de vraag “Bubbels bomma?” al was het toen toch al eerder roepen, kregen we steevast een positief knikje. Ik denk dat we straks misschien ook wel een glaasje cava drinken en dan bij elke bubbel een verhaal vertellen over onze bomma Schooldreef.
En zie mij hier nu staan, uw eerste achterkleinkind. Jij net geen 100 geworden. Ik ga op 8 november op uw verjaardag toch bij u een cavaatje komen drinken. Ik sluit af met de enige zekerheid die vanaf nu nooit meer een zekerheid zal zijn. Slaapzacht bomma, groetjes aan iedereen daar. Wij zijn heel fier op u. Al is het vanaf nu nooit meer, tot binnenkort.
Dieter
You must be logged in to post a comment.