“Nu we hier zo met twee zitten, wil ik jou iets vragen. Hoe zit het tussen ons?”
“Hoe bedoel je, er is toch niks tussen ons? Of toch niet bij mijn weten.”
“We zitten al heel de avond stiekem naar elkaar te kijken, of dacht je dat ik het niet gemerkt had. Je kijkt niet heel de avond naar mij enkel omdat ik een mooi hemd aan heb. We proberen constant om elkaars blik te vangen, geen ontkenning mogelijk.”
“Misschien wel ja, ik weet het niet goed.”
“Ik weet het wel, elke keer als ik naar je kijk beginnen je ogen te fonkelen. Elke keer als ik een zin begin met jouw naam dan verschijnt er een lach op je gezicht. Meer argumenten nodig of zie je het in. Je kan er niet tegen blijven vechten.”
“Ik vind je echt heel intrigerend, dat kan ik niet ontkennen maar ik ben bang dat ik mezelf kwets. Het zou niet de eerste keer zijn dat dit gebeurt. Misschien ben ik te voorzichtig geworden. Er staat een muur rond mij, alleen weet ik niet of jij degenen bent die hem kan afbreken.”
“Ik wil het graag een kans geven. Weet je, jouw lach maakt mij helemaal warm vanbinnen. Wat er ook gebeurt, stop niet met lachen. Laat ons samen iets mooi opbouwen. Geef het een kans, geef mij een kans.”
“Ik moet hierover nadenken, ik wil wel maar er is iets dat mij dwarszit en ik weet niet wat. Geef mij tijd en ruimte.
“Oke, als dat echt is wat je wil dan geef ik alle tijd die je maar nodig hebt. Maar bel mij, sms mij, praat met mij als je dat nodig hebt. Voor jou ben ik dag en nacht bereikbaar. Uren wil ik met je praten, met je doorbrengen als je dat wil. Ik steun je volledig, en dat zal ik altijd blijven doen.”
“Echt, uit de grond van mijn hart, bedankt. Ik moet nu echt gaan, er is teveel gebeurd en gezegd deze avond. Ik weet nu al dat ik je ga missen, maar het is beter zo. Tijd is de enige raadgever. Tja hopelijk tot heel snel.
“Tot gauw, je hebt mijn nummer, als er ook maar iets is, je weet het he.”
“Dankje.”
“En cut! Topwerk! In 1 take kunnen opnemen! Merci, merci, merci! Geniet van het weekend en maandag beginnen we aan de volgende scene in het draaiboek. Wel thuis!”
1 Comment
Smets Els · January 30, 2015 at 10:14
Het onverwachte einde begint écht jouw handelsmerk te worden! ‘t Is zeker een van je sterke punten!
Het grappige was dat ik het heel beeldend, dus filmisch beschreven vond. De laatste alinea maakte dus een volle “ja” in mij wakker: dit plaatje klopt.
Daarnaast moet ik toch ook zeggen dat het inhoudelijk herkenbaar is: liefde/verliefdheid kan voor stevige littekens zorgen en daardoor voor zware beveiliging van ons gevoel. Muren worden opgetrokken om toch maar niet meer diezelfde gekwetstheid te moeten meemaken. Je beschrijft dat als een echte ervaringsdeskundige. En hoewel het niet autobiografisch is ontdek ik er toch ook een stukje Dieter in… Dieter die er altijd, maar dan ook altijd, zal staan voor de mensen die hij in zijn hart gesloten heeft.
Ik blijf fan, van je blog en van jou!