“Wat speelt er tussen jullie?” Is een vraag die ik meerdere keren heb beantwoord met: “niks speciaals”. We weten beiden dat dit niet helemaal waar is, er is altijd een speciale chemie tussen hechte vrienden. Die band is met elk van je vrienden anders, dat geldt ook voor mij. Vriendschap is iets om te delen, dus hier is ons verhaal.
Het heeft even geduurd voordat we echt begonnen zijn met praten. Je vond me wat arrogant, ik vond je wel wat hautain. Niet opzettelijk van ons beiden, eerder een soort van muur, bescherming tegen die vrienden die onze behulpzaamheid wat zouden misbruiken. Onze vriendschap was vrij oppervlakkig, meer dan de elementaire beleefdheden was het niet. Waren we wel vrienden? Toen bleek dat we plotseling een week met elkaar opgescheept gingen zitten, veranderde opeens iets tussen ons. Toenadering die al begon tijdens uur 1 van die week. Speelse mopjes, hier en daar een steek onder de gordel, die enkel wij begrepen. Het voelde raar, toch vertrouwd aan, het spel dat we speelden. Er was een soort aantrekkingskracht tussen ons, al werd die ook gevoed door onze verschillen. Tot we besloten om een spel Uno te spelen, dat spel heeft alles veranderd. Je besloot om me iets te vertellen dat niemand wist, voor mij was het vertrouwen dat je in me had op dat moment verassend. Later die dag maakten we een onthullende avondwandeling, zonder ook maar enige aankondiging gaven we onze moeilijke momenten aan elkaar in bewaring. Een blijk van het onvoorwaardelijke vertrouwen in elkaar dat hier aan zijn hoogtepunt kwam. Na die week bleef dat gesprek een heuse impact hebben op mij, op jou ook merkte en hoorde ik. Ondertussen zijn we een dik jaar later en zijn we nog steeds enorm op elkaar gesteld. Wij zijn het soort vrienden dat aan een enkele blik en knipoog weet wat er in de ander zijn hoofd afspeelt. De weg die we samen hebben afgelegd was niet onbesproken en de weg die we nog samen gaan afleggen zal dat evenmin zijn. Geen probleem, mijn wandelschoenen zijn nog niet versleten, die onvoorwaardelijke vriendschap, daar doe ik voor.
Beschouw dit maar als een soort ode aan mijn goede vrienden, ze weten zelf wel of ze tot dat groepje horen. Deze is dus voor jullie! Bedankt voor alles, jullie zijn top!
3 Comments
Smets Els · December 16, 2014 at 06:59
Goh, Dieter, ik blijf ervan genieten, van je blog! Vooral jouw schrijfstijl vind ik héél aangenaam! Je koppelt die aan een inhoud die nooit verveelt en geregeld toveren jouw woorden een glimlach op mijn gezicht (bvb bij “mijn wandelschoenen zijn nog niet versleten”). Blijven schrijven, zou ik zeggen! En we zullen op ‘t kerstfeest eens wat reclame maken voor jouw blog. Zorg jij voor de flyers, dan deel ik ze uit 🙂
Jinte Ceulemans · January 4, 2015 at 12:09
Die lieve tante Els heeft haar belofte waargemaakt en goeie reclame gemaakt! Echt heel leuke blog Dieter, je schrijft super goed! Ik heb al je posts graag gelezen en ik blijf je volgen. Ik wist niet dat je zo graag en goed schreef, chapeau!
NFC · January 4, 2015 at 20:26
Deze ook zo bekend en intens! Goed geschreven hoor!